Om te beginnen zou de kennis van de menselijke taal bijna een voldoende bijhorende functie kunnen zijn om onszelf van Homo Sapiens te kwalificeren .

 Help om te verbeteren

Inderdaad, de juiste beheersing van onze taal zou niet alleen gebaseerd zijn op onze tijd van leren, maar is ook grotendeels te danken aan onze genetische achtergrond .

Bijvoorbeeld, verschillende problemen van het leren van talen (apraxie, afasie ...) kunnen te maken hebben met een mutatie van een of meerdere geslachten ( FOXp2 , microdeletie 22q11 , toevoeging of deletie van één chromosoom X, Y ...).

Kortom, het genetisch erfgoed heeft een niet-verwaarloosbare rol bij het leren van talen .

 Help om te verbeteren

Bovendien vertaalt onze manier van spreken onze omgeving .

De aanpassing van ons synaptisch circuit en onze neuronale cellen aan de omgeving (aanvankelijk om in leven te blijven) traceert de informatie die we dag na dag leren .

 Help om te verbeteren

Dit circuit zal ons op onze beurt in staat stellen om onze cultuur en de informatie die nodig is om onze nakomelingen levend te houden over te brengen.

Het klassieke voorbeeld van het kind dat een taal leert, met native speaker leeft, zonder te studeren, laat duidelijk zien hoeveel milieu belangrijk is in het taalleerproces.

 Help om te verbeteren

Tegelijkertijd kan niet worden genegeerd dat genetica en omgeving een gelinkte relatie hebben om een taal te leren.

 Help om te verbeteren

Inderdaad, zonder een wijziging van onze neuronale connectie en de modulatie van onze genusuitdrukking als reactie op onze omgeving, wordt het begrip van de omgeving en het taalleerproces drastisch verminderd, misschien zelfs onmogelijk.

 Help om te verbeteren