Language/Serbian/Grammar/Cases:-Nominative-and-Accusative/pl
Witajcie! Dzisiaj zajmiemy się kolejnymi przypadkami w języku serbskim: mianownikiem i biernikiem. Te dwa przypadki są podstawą gramatyki serbskiej, więc poświęćmy na nie trochę czasu.
Po co nam przypadek?[edytuj | edytuj kod]
Przypadek jest formą gramatyczną, która określa rolę, jaką odgrywa dana rzeczownik w zdaniu. W języku serbskim istnieją cztery podstawowe przypadki: mianownik, biernik, dopełniacz i celownik. W dzisiejszej lekcji skupiamy się na mianowniku i bierniku.
Mianownik[edytuj | edytuj kod]
Mianownik to przypadek podstawowy, który używamy do określenia podmiotu zdania. Rzeczownik w mianowniku odpowiada na pytania "kto?" lub "co?" i zwykle występuje na początku zdania.
Przykłady:
Serbski | Wymowa | Polski |
---|---|---|
мачка | "maczka" | kotka |
књига | "kniiga" | książka |
сунце | "suntse" | słońce |
дечак | "dečak" | chłopiec |
Biernik[edytuj | edytuj kod]
Biernik to przypadek, który używamy do określenia bezpośredniego dopełnienia. Rzeczownik w bierniku odpowiada na pytanie "kogo?" lub "co?" i zwykle występuje po czasownikach, które wymagają bezpośredniego dopełnienia.
Przykłady:
Serbski | Wymowa | Polski |
---|---|---|
мачку | "maczkù" | kotkę |
књигу | "kniigu" | książkę |
сунце | "suntse" | słońce |
дечака | "dečaka" | chłopca |
Mam nadzieję, że ta lekcja była dla was pomocna. Pamiętajcie, że nauka języka serbskiego może być trudna, ale jest również bardzo satysfakcjonująca. Do zobaczenia w następnej lekcji!
Inne lekcje[edytuj | edytuj kod]